Najczęstsze błędy popełniane przy wykonywaniu sufitów podwieszanych

Sufity podwieszane dają niezliczone możliwości aranżacyjne. Przede wszystkim przy pomocy płyt gipsowo-kartonowych możesz wykończyć strop, który do złudzenia będzie przypominał tradycyjny sufit, ale też wykonać dwupoziomową konstrukcję i dowolnie ją modelować, dzięki czemu pomieszczenie nabierze niepowtarzalnego charakteru. Do wykonania sufitu podwieszanego potrzebne Ci będą płyty g-k, profile i wieszaki aluminiowe, nożyk, tarka, wkręty, masa szpachlowa, a także niezbędna dawka wiedzy, którą dla Ciebie przygotowaliśmy. W poniższym artykule opisaliśmy często popełniane błędy podczas montażu sufitu podwieszanego.

1. Nieodpowiednie składowanie płyt gipsowo-kartonowych przed montażem

   Płyty gipsowo-kartonowe to nic innego, jak rdzeń z gipsu oklejony obustronnie papierem. Gips, podobnie zresztą jak papier, jest materiałem higroskopijnym, czyli takim, który bardzo szybko chłonie wilgoć z otoczenia. Nie oznacza to wcale, że bezpośrednio muszą mieć kontakt z wodą, żeby namokły. Do ich zniszczenia wystarczy duży poziom wilgotności powietrza lub styczność z mokrym podłożem. W związku z tym najlepiej składować je w suchych pomieszczeniach na przekładkach izolujących je od podłoża. Uwagę należy zwrócić też na powierzchnię, na której układane są płyty – powinna być ona równa, aby nie powstały na nich żadne odkształcenia. Z tego samego powodu nie wolno również opierać płyt pod kątem o ścianę. Ważny jest też sposób przenoszenia płyt – najlepiej robić to, trzymając płytę za dłuższe krawędzie – dzięki temu zapobiegniemy ich pęknięciu.

   
   

2. Nieodpowiednie przygotowanie powierzchni przed zamontowaniem konstrukcji z płyt

   Zanim przystąpimy do przykręcania elementów metalowego rusztu, należy wyznaczyć linie pod montaż profili. Profile przyścienne, określane symbolem UD, montowane są wzdłuż całego obwodu pomieszczenia. Niekiedy jednak zdarza się, że strop, do którego chcemy zamocować konstrukcję jest nierówny. Wówczas należy wyznaczyć tzw. punkt zerowy i od niego wypoziomować rozmieszczenie elementów konstrukcji. Montaż sufitu podwieszanego, to precyzja i dokładność, której podstawą jest prawidłowo przygotowana konstrukcja z profili. Źle zamontowana płyta to nie tylko krzywa płaszczyzna sufitu, ale też pęknięcia i zarysowania, będące skutkiem zbytniego naprężenia płyt.

   
   

3. Źle dobrane kotwy i kołki do montażu wieszaków i uchwytów, na których zawieszona jest konstrukcja metalowa

   Kotwy i kołki są najważniejszym elementem podtrzymującym sufit podwieszany. Od ich odpowiedniego wyboru zależeć bowiem będzie bezpieczeństwo ludzi znajdujących się w pomieszczeniu oddanym do użytku. Przed montażem należy ocenić rodzaj oraz stan sufitu i dobrać do niego dyble. Do sufitu z drewna wystarczą odpowiedniej długości wkręty z rzadkim skokiem gwintu. Do sufitu żelbetowego potrzebne już będą kołki lub dyble stalowe o odpowiedniej długości. W przypadku sufitów gęstożebrowych lub płyt kanałowych, czyli sufitów posiadających pustą przestrzeń, powinniśmy stosować tzw. kołki parasolki, czyli takie, które posiadają zabezpieczenie przed wysunięciem. Nie należy używać kołków z koszulką wykonanych z tworzywa sztucznego, ponieważ nie są one tak mocno osadzone jak metalowe i w razie pożaru sufit po prostu spadnie. Odpowiednio dobrane dyble stanowią podstawę sufitów podwieszanych, ponieważ w znacznym stopniu odpowiadają za bezpieczeństwo przyszłych użytkowników pomieszczeń.

   
   

4. Niewłaściwy dobór wieszaków do konstrukcji sufitu podwieszanego

   Wieszaki, oprócz funkcji podtrzymywania całego sufitu, również obniżają poziom jego położenia względem stropu. Do wyboru mamy wieszaki bezpośrednie, które najlepiej zastosować wtedy, gdy profile prowadzone są pod samym stropem. Ważne jest przy tym, by powierzchnia stropu była równa, ponieważ nie mają one regulacji i przy różnych krzywiznach sufit będzie wyglądał po prostu nieestetycznie. Innym rodzajem wieszaków wykorzystywanym w przypadku gdy nie mamy potrzeby prowadzenia instalacji pod sufitem oraz docieplenia z wełny mineralnej, są wieszaki ES. To płaskowniki perforowane, wyprofilowane w kształcie litery U, które montujemy od dołu. Należy przy tym pamiętać o odpowiedniej długości wkrętu. Profil mocujemy w uchwycie za pomocą wkrętów samowiercących, czy tzw. pchełek. W przypadku montowania konstrukcji do belek drewnianych możemy zastosować też tzw. wieszaki grzybkowe, które przykręcamy do boku belki. Regulacja wysokości jest możliwa dzięki fabrycznie przygotowanym otworom. Z kolei jeżeli na suficie podwieszanym będą montowane przewody instalacyjne lub układana będzie izolacja termiczna, powinniśmy zastosować wieszak ze sprężyną i prętem, który przesuwa się przez dwa otwory w odpowiednio wyprofilowanej blaszce, a ta pod wpływem ciężaru sufitu zaciska się i blokuje opadanie suchej zabudowy. Jest to bardzo praktyczne rozwiązanie, ponieważ regulacja wysokości jest płynna, co znacznie przyśpiesza montaż konstrukcji. W przypadku kiedy zabudowa musi spełniać określone wymagania przeciwpożarowe należy zastosować tzw. wieszak noniuszowy, który zamiast pręta posiada perforowany ceownik, na którym następuje regulacja skokowa wysokości zawieszenia. Wykonując konstrukcję pod sufit podwieszany najlepiej korzystać z materiałów jednego producenta, dzięki czemu masz pewność, że poszczególne elementy będą do siebie pasować, a sama konstrukcja będzie wytrzymała i bezpieczna.

   
   

5. Niewłaściwie dobrana konstrukcja

   Do wykonania stelażu pod płyty g-k używa się dwóch rodzajów profili: przyścienne i główne, zwane też nośnymi. Profile te różnią się grubością blachy, z której zostały wykonane. I tak do płyt o grubości 12,5mm, zwykłych i wodoodpornych, możemy używać profili o grubości blachy 0,5- 0,55mm, natomiast do płyt ognioodpornych i grubszych niż 12,5mm powinniśmy używać profili o grubości blachy 0,6 mm. Na rynku, poza profilami z blachy płaskiej, dostępne są jeszcze te wykonane z blachy ryflowanej i przetłaczanej, co znacznie zwiększa ich sztywność, a tym samym wytrzymałość - nawet o 50%.

   
   

6. Niepoprawnie dobrany rodzaj płyty gipsowo-kartonowej

   W pomieszczeniach suchych, o poziomie wilgotności nieprzekraczającym 70% najlepiej będzie zastosować okładziny z płyt gipsowo-kartonowych zwykłych. W pomieszczeniach wilgotnych, do których zalicza się kuchnię, pralnię czy łazienkę, doskonale sprawdzą. płyty wodoodporne, o zmniejszonym współczynniku pochłaniania wilgoci. Z kolei konstrukcja suchej zabudowy na strychu czy sufit podwieszany pod strop drewniany wymaga zastosowania płyt ognioodpornych, które powstrzymają ogień przed przemieszczaniem się na konstrukcję dachu. Na rynku dostępne są też płyty o podwyższonej izolacji akustycznej, które idealnie spełnią się w swojej roli, jeżeli nad naszymi głowami mieszkają zbyt głośni sąsiedzi. Dużym ułatwieniem przy wyborze odpowiednich płyt gipsowo-kartonowych są też oferowane przez producentów gotowe rozwiązania systemowe, do których z całą pewnością warto się stosować.

   
   

7. Błędy popełniane przy łączeniu profili sufitu podwieszanego

   Największym błędem zagrażającym trwałości całej konstrukcji jest docinanie profili elektronarzędziami posiadającymi tarcze tnące i wytwarzającymi wysoką temperaturę. Profile do płyt gipsowo-kartonowych wykonane są z blachy stalowej powleczonej cienką warstwą cynku zabezpieczającą je przed korozją. Wysoka temperatura wytwarzana w wyniku używania elektronarzędzi spala tę warstwę, przez co profil narażony jest na korozję związaną z działaniem wilgoci. Dlatego też prace te najlepiej wykonywać za pomocą ostrych nożyc ręcznych. Drugim z najczęściej popełnianych błędów jest łączenie elementów konstrukcji na sztywno, czyli przy pomocy wkrętów samowiercących. Tymczasem profile główne z głównymi, a także główne z przyściennymi powinno łączyć się za pomocą łączników wzdłużnych, co pozwoli na zachowanie niewielkiej przerwy przydatnej ze względu na rozszerzalność profili metalowych pod wpływem temperatury.

   
   

8. Brak izolacji akustycznej między profilami a konstrukcją budynku

   Aby zapobiec przenoszeniu drgań konstrukcji budynku na sufit, pod profilami przyściennymi należy zastosować izolację akustyczną. Są to taśmy o szerokości dostosowanej do grubości profili. Pominięcie tego kroku może sprawić, że z biegiem czasu drgania doprowadzą do pękania okładziny gipsowo-kartonowej.

   
   

9. Niewłaściwy rodzaj stelażu

   Wykonując sufit podwieszany należy dobrać rodzaj konstrukcji metalowej do wielkości pomieszczenia oraz ciężaru całego sufitu. Najczęściej stosuje się trzy rodzaje konstrukcji:

   1. Konstrukcja jednowarstwowa (jednopoziomowa) – zakłada rozłożenie profili głównych na suficie równolegle obok siebie i profili przyściennych po obwodzie całego pomieszczenia. Jest to rozwiązanie, które sprawdza się w pomieszczeniach podłużnych, o szerokości do 4m, a o rozstawie profili decyduje grubość i kierunek układania płyt.
   2. Konstrukcja jednowarstwowa (jednopoziomowa) krzyżowa – to wzmocniona konstrukcja pojedyncza jednowarstwowa. Różni się od niej jedynie tym, że między profilami głównymi równoległymi zamocowane są dodatkowo poprzeczki, dzięki którym ruszt jest bardziej wytrzymały na obciążenia mechaniczne. Konstrukcja ta sprawdzi się w pomieszczeniach o powierzchni większej niż 4 m2, a sama ilość i rozmieszczenie wieszaków zależy od funkcji i obciążenia sufitu.
   3. Konstrukcja dwuwarstwowa (dwupoziomowa) krzyżowa – to najczęściej stosowane rozwiązanie, które doskonale sprawdzi się w każdym pomieszczeniu. Jak sama nazwa wskazuje, konstrukcja ta składa się z dwóch poziomów profili skierowanych poprzecznie i połączonych ze sobą za pomocą łączników krzyżowych. O sposobie rozmieszczenia i ilości użytych profili decyduje sposób układania płyt oraz obciążenie sufitu.
   
   

10. Niewłaściwy rozstaw profili i wieszaków

    Szerokość rozstawu profili i wieszaków ma istotny wpływ na wytrzymałość całego stelaża. Dla poszycia jednowarstwowego płytą gipsowo- kartonową o grubości 12,5 mm przyjmuje się następujące rozstawy:

    1. Konstrukcja jednopoziomowa – zgodnie z wytycznymi maksymalny rozstaw profili głównych nie powinien przekraczać tu 60cm, jednak dla pewności, że stelaż będzie wytrzymały, najczęściej stosuje się odstęp co 40cm. Jeżeli chodzi o wieszaki - maksymalny rozstaw między nimi to 75cm, a od ściany 25cm.
    2. Konstrukcja jednopoziomowa krzyżowa - maksymalny rozstaw profili głównych nie powinien przekraczać 50cm dla profili nośnych i 120cm dla profili poprzecznych. Maksymalny rozstaw wieszaków to 75cm, a od ściany 25cm.
    3. Konstrukcja dwupoziomowa krzyżowa – maksymalny rozstaw profili nośnych, czyli tych znajdujących się na dole, nie powinien przekraczać 50cm, z kolei profili głównych (górnych) 120cm, przy czym odległość między ścianą a pierwszym profilem nie powinna przekraczać 15cm. Jeżeli chodzi o rozmieszczenie wieszaków – maksymalny rozstaw między nimi to 75cm, jednak w miejscu łączenia sufitu ze ścianą nie może być większy niż 25cm.

    W celu uniknięcia błędów konstrukcyjnych, najlepiej skorzystać z gotowych rozwiązań systemowych oferowanych przez producentów suchej zabudowy.

    
    

11. Niewłaściwy dobór wkrętów i zły montaż w okładzinach sufitowych

    Wkręty służące do mocowania płyt gipsowo-kartonowych powinny być odporne na wilgoć, rozmaite związki chemiczne zawarte w gipsie, a także posiadać płaski gwint umożliwiający ukrycie ich równo z poziomem osnowy płyty. Zdecydowanie odradzamy tu używania tańszych blachowkrętów, nieprzeznaczonych do suchej zabudowy. Do mocowania płyt g-k o grubości 12,5mm zazwyczaj używa się wkrętów fosfatowanych (zanurzonych w roztworach fosforanów cynku, żelaza, magnezu i kwasu fosforowego) z drobnym gwintem, przeznaczonych do metalu, o długości 35mm. Należy pamiętać, że wkręty z jednej strony nie mogą być zbyt głęboko osadzone w płycie, ponieważ to osłabia jej wytrzymałość. Z drugiej, ich gwinty nie powinny wystawać ponad zabudowę ponieważ trudno je będzie zaszpachlować, a tym samym ukryć. Maksymalna odległość między wkrętami na powierzchni płyty to 17cm, od fabrycznej krawędzi przynajmniej 10cm, a od docinanej krawędzi 15cm. To wartości, które warto zapamiętać, ponieważ niewłaściwe rozmieszczenie wkrętów może prowadzić do odspajania płyty od konstrukcji. Drugą informacją wartą zapamiętania jest to, że nie wolno przykręcać płyt do profili przyściennych, ponieważ powoduje to naprężenie zabudowy, co w konsekwencji może doprowadzić do jej pękania.

    
    

12. Brak izolacji paroszczelnej w pomieszczeniach wilgotnych

    W celu zabezpieczenia poszycia znajdującego się pod płytami g-k przed wilgocią, w pomieszczeniach o większej wilgotności przed zamocowaniem płyt należy zastosować folię paroizolacyjną. Zabezpieczy to konstrukcję budynku przed zawilgoceniem. Jeśli pominiemy ten krok i wilgoć przedostanie się pod zabudowę, możemy spodziewać się, że z biegiem czasu na suficie zaczną pojawiać się nieestetyczne wykwity, które często też nie pozostają bez wpływu na nasze zdrowie.

    
    

13. Nieprawidłowe spoinowanie połączeń płyt gipsowo-kartonowych

    Najczęściej pęknięcia na powierzchni sufitów podwieszanych powstają w miejscu łączenia płyt. Dlatego łączenia te szpachlujemy masami gipsowymi i dodatkowo oklejamy je specjalną taśmą lub korzystamy z produktów do szpachlowania, które posiadają już w swoim składzie włókna zbrojące i wówczas możemy zrezygnować z taśmy. Oszczędzanie na taśmie i spoinowanie samą masą może i jest tańszym rozwiązaniem, ale korzystając z niego możesz być wręcz pewien, że prędzej czy później na Twoim suficie pojawią się nieestetyczne pęknięcia, a Ty „zaoszczędzone” wcześniej pieniądze będziesz musiał przeznaczyć na poprawki Innym błędem jest też zbyt płytkie osadzenie taśmy w spoinie, przez co nie będzie ona odpowiednio zbroić połączenia.

    Jeżeli mowa o spoinowaniu, warto poruszyć jeszcze temat fazowania płyt. Choć na rynku najłatwiej dostać płyty g-k fazowane z dwóch dłuższych boków, to w ofercie niektórych producentów dostępne są też takie z fazowanymi wszystkimi krawędziami. Niestety niemal niemożliwym jest, aby wykonać sufit podwieszany bez docinek, a przycięte krawędzie trzeba koniecznie sfazować, czyli zeszlifować. W tym celu używa się specjalnej tarki, za pomocą której szlifujemy przycięty brzeg pod kątem 45°. Na odpowiednio przygotowaną krawędź należy nałożyć grunt, który zabezpieczy płytę przed wodą zawartą w masie szpachlowej. Również ilość masy powinna być wymierzona w taki sposób, aby po wyschnięciu spoina była wklęsła. Jeżeli nałożymy jej zbyt dużo, powstanie wypukłość, którą po wyschnięciu trudno będzie zeszlifować, zwłaszcza gdy do spoinowania użyjemy bardzo mocnej masy z włóknami zbrojącymi.

    
    

14. Nieprawidłowy kierunek mocowania płyt na suficie

    Nie należy mocować płyt prostopadle do kierunku padania światła, ponieważ sprawi to, że wszelkie nierówności (np. na spoinach, które zawsze zostają nieco wypukłe) będą bardziej rzucały się w oczy. Lepiej zatem montować je równolegle do tego kierunku.

    
    

15. Niepoprawne wykończenie narożnika w miejscu łączenia płyty gipsowej ze ścianą

    Połączenie sufitu ze ścianą jest punktem, w którym najczęściej powstają pęknięcia. Jednym ze skutecznych sposobów, aby temu zapobiec jest użycie taśmy ślizgowej i wykonanie tzw. kontrolowanego pęknięcia co gwarantuje, że po zamaskowaniu go spoiną akrylową nic nie będzie więcej pękało.

    
    

16. Wykonywanie montażu sufitu podwieszanego w nieodpowiedniej temperaturze i wilgotności

    Prace związane z montażem sufitu podwieszanego z płyt gipsowo-kartonowych powinno się wykonywać przy wilgotności w granicach 40-70% oraz temperaturze powyżej +5°C. Jeżeli wilgotność jest zbyt duża, a płyty zdążą ją pochłonąć, to przy wysychaniu zaczną się kurczyć, a nałożona na nie masa zacznie pękać. Aby tego uniknąć prace montażowe należy wykonywać po zakończeniu wszystkich „mokrych” prac na budowie, przy odpowiedniej wilgotności i temperaturze.

    
    

17. Nadmierne obciążenie sufitu podwieszanego

    Wieszaki i konstrukcja rusztu metalowego są w stanie utrzymać obciążenie własne i przytwierdzonych do nich płyt g-k. W zabudowie możemy zamontować dodatkowo lekkie oprawy rastrowe, świetlne czy anemostaty (zabudowane okrągłe otwory wentylacyjne). Nie wolno natomiast wieszać na nich np. ciężkich żyrandoli, które powinny mieć własne zakotwienie w stropie czy mocowań instalacji wentylacyjnych i innych znajdujących się w strefie między sufitem a stropem. Jeżeli zbyt mocno obciążymy sufit z płyt gipsowo-kartonowych, możemy doprowadzić do wyrwania kołków ze stropu albo wypięcia profili z uchwytów i tym samym runięcia całego sufitu.

    
    

Polecane produkty

Płyta gipsowo-kartonowa typ A

Norgips GKB 12,5x1200x2600 mm

Płyta gipsowo-kartonowa typ A

Norgips GKB 12,5x1200x3000 mm

Profil konstrukcyjny

Norgips CD 60 SUPER 3,0 m

Profil przyścienny

Norgips UD 30 SUPER 4,0 m

Płyta gipsowo-kartonowa typ DF

Norgips GKF 12,5x1200x3000 mm

Płyta gipsowo-kartonowa typ A

Norgips GKB 6,5x1200x2600 mm

Płyta gipsowo-kartonowa typ DFH2

Norgips GKFI 15x1200x2600 mm

Płyta gipsowo-kartonowa typ A

Norgips GKB 9,5x1200x2000 mm

Profil konstrukcyjny

Norgips CD 60 SUPER 4,0 m

Płyta gipsowo-kartonowa typ A

Norgips GKB 9,5x1200x2600 mm

Płyta gipsowo-kartonowa typ DF

Norgips GKF 12,5x1200x2600 mm

Płyta gipsowo-kartonowa typ A

Norgips GKB 12,5x1200x2000 mm

Profil konstrukcyjny

Norgips CD 60 3,0 m

Płyta gipsowo-kartonowa typ DF

Norgips GKF 12,5x1200x2000 mm

Profil konstrukcyjny

Norgips CD 60 4,0 m

Profil przyścienny

Norgips UD 30 4,0 m

Płyta gipsowo-kartonowa do poszyć

Rigips 4pro Hydro typ H2 12,5x1200x2600 mm

Płyta impregnowana ogniochronna

Rigips Pro fire plus hydro typ DFH2 GKFI 12,5 mm

Płyta gipsowo-kartonowa dźwiękoizolacyjna

Rigips Pro Aku typ A 12,5 mm

Płyta obustronnie wzmocniona matą z włókna szklanego

RIGIPS GLASROC X Ocean typ GM-FH1 12,5x1200x2600 mm

Perforowana płyta gipsowo-kartonowa z białą flizeliną typ A

RIGIPS Rigitone 8-15-20 Super 12,5x1200x1960 mm

Płyta gipsowo-kartonowa

Knauf A20 1200×2000 mm 42 szt

Profil z powłoką antykorozyjną

Knauf UD 28/27 C3 4 m

Płyta gipsowo-kartonowa

Rigips 4pro typ A 12,5 mm

Konstrukcyjna płyta gipsowo-kartonowa typ DFIREH1

RIGIPS PRO Duraline 15x1200x2600 mm

Jak widać, przy montażu sufitu podwieszanego niezbędna jest precyzja i duża wiedza. Prace powinny być wykonane z dobrych materiałów, dostarczanych najlepiej przez jednego, certyfikowanego producenta. Ważne też, aby używać odpowiednich narzędzi, które zapewnią dokładność i zminimalizują straty towarów. Montaż sufitu podwieszanego nie jest zadaniem, z którym poradzi sobie każdy, szczególnie w przypadku, jeżeli zależy nam na nieskazitelnym efekcie. Dlatego prace te najlepiej powierzyć doświadczonym specjalistom, których wyszukasz w swojej okolicy za pośrednictwem naszej wyszukiwarki.